Κατά γενική ομολογία, η οικογένεια αποτελεί το βασικό πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά. Επομένως, εκτός από τα λεκτικά μηνύματα, που περνάνε οι γονείς στα παιδιά, παίζει ρόλο και το παράδειγμα που δίνουν μέσα από την δική τους συμπεριφορά και τρόπο ζωής, σε αυτά.

Όσον άφορα στην συντροφική σχέση, η συμπεριφορά του ενός γονιού προς τον άλλον καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που διαμορφώνει το παιδί πεποιθήσεις, σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στο έτερον ήμισυ και στην δική του οικογένεια, ως ενήλικας πλέον. Εκτός από αυτό, καθορίζει και το πως θα συμπεριφέρεται και σε άτομα της ίδιας ηλικίας με αυτά είτε κατά την παιδική-εφηβική ηλικία είτε κατά την ενήλικη ζωή.

Η εκδήλωση τρυφερότητας και στοργής ανάμεσα στο ζευγάρι, βοηθάει τα παιδιά να μάθουν να εκδηλώνουν την αγάπη τους, ως ενήλικες. Σε αντίθεση, βίαιες χειρονομίες ή συμπεριφορές δημιουργούν τραύματα στα παιδιά, τα οποία αργότερα θα μιμηθούν, χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο επίλυσης συγκρούσεων.

Η ευγνωμοσύνη είναι επίσης ένας στοργικός τρόπος να πεις «ευχαριστώ» στον σύντροφο σου, ενισχύοντας την καλοπροαίρετη συμπεριφορά. Σε έναν κόσμο σκληρό, όπου οι περισσότεροι είναι σκλάβοι των προσωπικών τους «θέλω», η εκδήλωση ευγνωμοσύνης π.χ. στην σύζυγο, η οποία μπορεί να έχει εγκαταλείψει την καριέρα της, προκειμένου να αφοσιωθεί στην οικογένεια, έχοντας πλέον έναν καινούργιο ρόλο, χρειάζεται ενίσχυση και ένα «ευχαριστώ» σε τακτική βάση.