Το γεγονός ότι το παιδί μπορεί να αρχίζει να λέει ψέματα, είναι ένας σημαντικός προβληματισμός από την πλευρά των γονέων. Η πραγματικότητα αυτή συμβαίνει από πολύ μικρή ηλικία. Συγκεκριμένα, μαθαίνει να χρησιμοποιεί το ψέμα, αφού έρχεται σε επαφή με αυτό στις κοινωνικές του σχέσεις και στις σχέσεις του με όλους τους ενήλικες.

Παράλληλα, το παιδί, διαπιστώνει ότι δεν είναι ανάγκη να λέει πάντα την αλήθεια. Επίσης, μπορεί και το ίδιο να χρησιμοποιήσει το ψέμα, για να καλύψει δικές του ανάγκες, όπως στοργή και σημασία από τους άλλους.

Ένας πρώτος λόγος που μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία είναι η αποφυγή της τιμωρίας. Εφόσον, δημιουργηθεί στο παιδί ο φόβος για μια πολύ αυστηρή τιμωρία, χρησιμοποιεί το ψέμα με την ελπίδα να αποφύγει την ενδεχόμενη τιμωρία.

Ένας δεύτερος λόγος, είναι η ανάγκη του να διαγράψει κάποιο λάθος του. Όταν το παιδί κάνει μια σκανταλιά και στη συνέχεια νιώσει ότι γύρω του υπάρχει πολλή ένταση, προσπαθεί να αποκρύψει τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση, χρησιμοποιώντας το ψέμα, αλλά και επιμένοντας σε αυτό.

Ένας τρίτος λόγος, είναι η ανάγκη να επιβεβαιώσει την ανεξαρτησία του.  Άλλωστε, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, ανακαλύπτει και τον εαυτό του. Για να επιβεβαιώσει τη μοναδικότητά του, χρησιμοποιεί το ψέμα σαν το “μυστικό” του που το βοηθά να ξεφύγει από τον έλεγχο των γονέων του.

Όταν διαπιστώσουν οι γονείς ότι το παιδί λέει ψέματα, πρέπει να προσπαθήσουν να το επαναφέρουν  στην πραγματικότητα. Με βάση αυτή τη διαδικασία, μαθαίνει τι είναι αληθινό και τί όχι. Μπορούν ακόμη να χειριστούν  το όλο θέμα με χιούμορ. Η αποφυγή της τιμωρίας είναι σημαντική γιατί σίγουρα όχι μόνο δε θα βοηθήσει, αλλά και το ίδιο δε θα καταλάβει.