Ανάμεσα στο βρέφος και στη μητέρα αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός. Η μητέρα αισθάνεται τις ανάγκες του βρέφους και ανταποκρίνεται. Οι απαντήσεις που δίνει με τον τρόπο του, δίνουν με τον χρόνο στο βρέφος την αίσθηση του εαυτού. Ο εαυτός δηλαδή αναπτύσσεται και δομείται μέσα από τις αντιδράσεις της μητέρας. Χωρίς αυτές, τα αντικείμενα φαίνονται αποσπασματικά, διαχωρισμένα και ασαφή.

Το χάδι είναι πολύ σημαντικό γιατί αποτελεί τον κυρίως τρόπο μέσα από τον οποίο το βρέφος αποκτά την αίσθηση της ταυτότητας. Η έννοια της «αίσθησης της ταυτότητας» δηλώνει ότι το άτομο αισθάνεται ένα και μοναδικό και ότι δεν είναι ένα με τη μητέρα και τον κόσμο. Χωρίς το άγγιγμα, δηλαδή το χάδι, την αγκαλιά, το κούνημα, το βρέφος δεν μπορεί να συγκροτήσει την εικόνα του εαυτού του. Όταν γεννηθεί ένα μωρό δεν έχει την αίσθηση ότι το ίδιο είναι ξεχωριστό.

Τέλεια μητέρα δεν υπάρχει. Κατά γενική ομολογία, μητέρες δεν χρειάζεται να προσπαθούν να είναι τέλειες γιατί το τέλειο όχι μόνο δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ αλλά ουσιαστικά ότι η προσπάθεια της τελειότητας μειώνει την οικειότητα με το βρέφος. Η μητέρα που δεν είναι τέλεια είναι η καλή μητέρα. Το βρέφος, ψυχολογικά, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από την παρουσία της μητέρας, την ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς, την δοτικότητα, το άγγιγμα, το χαμόγελο, το χάδι.

Στον πρώτο χρόνο ζωής, η παρουσία ενός μοναδικού προσώπου το οποίο θα φροντίζει το μωρό είναι σημαντική και πρέπει να είναι συνεχής. Γι’αυτό άλλωστε έχει θεσπιστεί και ο σχετικός νόμος για την άδεια μετ’αποδοχών κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και για ένα χρόνο μετά, στις γυναίκες που μόλις γέννησαν. Για να μπορούν να είναι οι ίδιες κοντά στο παιδί τους μόνιμα τον πρώτο χρόνο ζωής.