Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο στις γυναίκες και στο διαρκές δίλημμα που βρίσκονται μεταξύ καριέρας & οικογένειας. Βέβαια, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, έχει συντονίσει την καθημερινότητα των γυναικών ώστε να προσπαθούν να συνδυάζουν την επαγγελματική ζωή με τη μητρότητα. Στην πραγματικότητα, σχεδιάζουν την ζωή τους προσπαθώντας να βρουν ισορροπία ανάμεσα σε μια επιτυχημένη καριέρα και μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Αρκετά συχνά λοιπόν, έρχονται αντιμέτωπες με το ερώτημα: Να κάνω καριέρα ή οικογένεια; Να αφοσιωθώ στην καριέρα μου ή να αφήσω χώρο και για οικογένεια; Μπορώ να συνδυάσω και τα δύο; Θα τα καταφέρω; Τέτοιου είδους διλήμματα και ερωτήσεις απασχολούν πλέον σε έντονο βαθμό τη σύγχρονη Ελληνίδα, η οποία, όπως και ο άντρας, νοιώθει ικανοποίηση με την συμμετοχή της σε πολλαπλούς ρόλους. Βέβαια η οποιαδήποτε ισορροπία επιτευχθεί είναι ατομική επιτυχία για τη κάθε μια ξεχωριστά και αναλόγως των στόχων που έχει θέσει.

Η επαγγελματική ζωή, της γυναίκας, αλλά και του άνδρα, έχει δημιουργήσει απαιτήσεις στην καθημερινότητα, αναμενόμενες μεν, πλην όμως αρκετές φορές οι ίδιοι δυσαρεστούνται διότι δεν αφιερώνουν τον χρόνο που θα ήθελαν στα παιδιά τους. Φυσικά, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα να συμβούν, καθώς στη ζωή δεν είναι πάντα εφικτό, να αγγίζουν όλοι οι τομείς, την τελειότητα.

Όταν οι γυναίκες μπαίνουν στον κόσμο της εργασίας, συχνά έρχονται αντιμέτωπες με αμφιβολίες και χαμηλή αυτοπεποίθηση εάν θα τα καταφέρουν σωστά και στους δυο τομείς. Επίσης, αναρωτιούνται εάν κάτι πάει λάθος ή στραβά ή με άλλα λόγια, εάν είναι αρκετό αυτό που προσφέρουν τόσο σε προσωπικό επίπεδο απέναντι στο σύντροφό τους αλλά και στα παιδιά τους. Σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, είμαστε βαθιά αφοσιωμένοι στους γονείς μας και το παράδειγμά τους μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή.

Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε, είναι να προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας από το πρότυπο της ζωής του γονιού μας. Στην προκειμένη περίπτωση, καθώς η σύγχρονη γυναίκα προσπαθεί να απαντήσει στο δίλημμα «καριέρα ή οικογένεια» ή ακόμη καθώς αγωνίζεται να συνδυάσει «καριέρα και οικογένεια», ψάχνει να βρει κάποιο παράδειγμα να ακολουθήσει, κάποιο πρότυπο να στηριχθεί.

Τότε συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό και αισθάνεται μια βαθιά αίσθηση απουσίας. Καλείται να κάνει κάτι που δεν ξέρει πώς θα το κάνει, ούτε αν θα πετύχει. Δεν υπάρχει «έτοιμη συνταγή». Πρέπει να δημιουργήσει μόνη της. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνά, ότι οι καλύτερες συνταγές είναι αυτές που δημιουργούμε με τη δική μας φαντασία.