Το να προσπαθεί μια μαμά ή ένας γονέας να θέσει όρια πειθαρχίας στο παιδί, ειδικά σε δημόσιο χώρο, είναι ιδιαίτερα πιεστικό, καθώς νιώθει ότι όλοι, είναι έτοιμοι να κρίνουν το επίπεδο αυστηρότητας της οικογένειας. Πρόκειται για εκείνες τις άβολες στιγμές, που, το παιδί αντιδρά έντονα, μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα του κόσμου.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που αρκετοί από εμάς, αναρωτιόμαστε, πόσο ΄καλοί΄ ή ‘ικανοί’ γονείς μπορεί να είμαστε. Στην πραγματικότητα, δεν θα πρέπει αυτό να επηρεάζει την ψυχολογία μας και πόσο μάλλον, πως μας βλέπουν τρίτοι. Το σημαντικό, σε αυτό το σημείο είναι να κατανοήσουμε, τη σωστή συμπεριφορά που καλούμαστε να έχουμε απέναντι στο παιδί μας σε συνθήκες έντασης και κρίσεως.

Για παράδειγμα, τη στιγμή που το παιδί γίνεται νευρικό και ατίθασο σε δημόσιο χώρο, δοκιμάστε κάτι που μπορεί να αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό: Κοιτάξτε το στα μάτια. Ο τρόπος έκφρασης σας μέσα από τα μάτια, είναι σίγουρο ότι θα το καθηλώσει άμεσα και θα αναρωτηθεί πως ίσως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Επίσης, θα παρατηρήσετε πως το παιδί είναι εμφανώς κουρασμένο και, ενώ καταλαβαίνει πως η συμπεριφορά του δεν είναι αποδεκτή, του είναι δύσκολο να ηρεμήσει.

Θα μπορούσατε επίσης, να ακολουθήσετε, τα παρακάτω βήματα:

1.Η φράση «καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι» αποτελεί πάντα μια καλή αρχή. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι σημαντικό να αξιολογήσετε τι πραγματικά βιώνει το παιδί. Συνήθως, πέρα από θυμό, νιώθει και ντροπή για την συμπεριφορά του .Άλλωστε, συνήθως έχει κατεβασμένο το κεφάλι.

2. Έχετε σαφείς προσδοκίες από τα μικρότερα παιδιά. Στα μικρότερα παιδιά προσφέρετε με ηρεμία κάποιες εναλλακτικές, π.χ. «πρέπει να σηκωθείς τώρα από το πάτωμα. Θες να σε σηκώσω εγώ ή θα σηκωθείς μόνη σου;»

3. Επιμείνετε στην πρότασή σας. Αν το παιδί δεν σηκώνεται από το πάτωμα, σκύψτε και σηκώστε το εσείς, με ήρεμο πάντα τρόπο.

4. Προσπαθήστε να χρησιμοποιείτε χιούμορ. Αν έχετε την ψυχραιμία, προσπαθήστε να διασκεδάσετε την στιγμή, λέγοντας π.χ. «αγάπη μου αν δεν σηκωθείς, ο κόσμος θα νομίζει ότι είσαι χαλάκι και θα περνά από πάνω σου!»

5. Αν δεν μπορείτε να βρείτε το χιούμορ σας εκείνη τη στιγμή, προσπαθήστε τουλάχιστον να είστε ήρεμοι, για να ηρεμήσει και το παιδί.

6. Μην ξεχνάτε ότι πραγματικό έλεγχο μπορείτε να έχετε μόνο στην δική σας αντίδραση. Αυτό που ενδιαφέρει εσάς την στιγμή εκείνη, είναι το πώς θα χειριστείτε εσείς καλύτερα την κατάσταση.

Ο ρόλος μας ως γονείς δεν είναι να ελέγχουμε τα παιδιά μας, αλλά να αναπτύξουμε τέτοιον ισχυρό δεσμό μαζί τους που θα τα βοηθήσει να μεγαλώσουν και να γίνουν ανεξάρτητες προσωπικότητες. Ένα από τα πιο δύσκολα σημεία του να είσαι γονιός είναι να επιτρέπεις στο παιδί να ζει με τις επιλογές που κάνει, ακόμα κι αν αυτές μας φέρνουν σε δύσκολη θέση κάποιες φορές.