H ενσυναίσθηση σχετικά με τη συνειδητοποίηση κάποιου λάθους από την πλευρά του παιδιού, έχει μεγάλη σημασία. Ο λόγος είναι ότι, εφόσον εσείς ως γονείς το καθοδηγείτε σωστά τότε αρχίζει και αντιλαμβάνεται το τί ακριβώς έκανε λάθος και γιατί θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη.

Ο σκοπός είναι να μην εξαναγκάζεται το παιδί, σε μια διαδικασία, που αποτελεί το συγγνώμη, την αποφυγή μιας τιμωρίας. Με άλλα λόγια, εάν δεν του δίνεται έμφαση στο λάθος του με αυστηρό τόνο, τότε θα έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το αντίθετο θα συμβεί εάν αρχίζει να νιώθει κάποιου είδους φοβία και αναγκαστεί να εκφράσει το συγννώμη.

Ένα βασικό στοιχείο, είναι ότι καλό θα ήταν τα παιδιά να μην αρχίσουν να χρησιμοποιούν το ψέμα για να αποφύγουν μια κατάσταση. Εσείς ως γονείς θα πρέπει να κάνετε διάλογο μαζί του και να του εξηγήσετε ότι το συγγνώμη αφορά το ίδιο και όχι τους υπόλοιπους. Άλλωστε, τα παιδιά θα πρέπει να μαθαίνουν από νωρίς και σταδιακά, την ανάληψη των ευθυνών τους.

Επιπλέον, εάν επιμένετε για το ”συγγνώμη” τους, τότε το μόνο που διδάσκονται είναι πως αυτή η “συγνώμη” αποτελεί την μαγική λεξούλα που θα τους εξασφαλίσει ασυλία από κάθε συνέπεια και κάθε τιμωρία. Συνεπώς, χωρίς να το θέλετε, αρκετά συχνά οδηγούνται στη χρήση του ψέματος, κάθε φορά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα!

Συνεπώς, κρατώντας σταθερή τη στάση της λογικής, μερικά χρόνια αργότερα , το παιδί σας, κάθε φορά που θα λέει “συγνώμη” θα το εννοεί. Αυτό αυτό δε ζητάμε όλοι οι γονείς;