Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί μελέτες οι οποίες έχουν εξετάσει και συμπεράνει το πόσο διαφορετικά ανατρέφουν τα παιδιά οι μαμάδες και οι μπαμπάδες. Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο, είναι το πως ο συνδυασμός των διαφορετικών αυτών συμπεριφορών ωφελεί τα παιδιά.

Το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, έχουν σαν βάση το τι θεωρείται κανονική ή τυπική συμπεριφορά. Υπό αυτή την έννοια, ως πρότυπο γονικής συμπεριφοράς θεωρείτο αυτό της μητέρας, αφού για πολλά χρόνια αυτή εξεταζόταν.

Παράλληλα, οι επιστήμονες, για αρκετό καιρό αξιολογούσαν τους μπαμπάδες με βάση τη μητρική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται ως λάθος απλά και μόνο επειδή δρούσαν διαφορετικά σε σχέση με αυτές. Όλοι οι γονείς προσπαθούν να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους με τον καλύτερο τρόπο. Το διαφορετικό λοιπόν δεν σημαίνει ότι είναι και λάθος.

Επομένως θα ήταν πολύτιμο και χρήσιμο να προσπαθήσουν και οι δυο γονείς να είναι περισσότερο δεκτικοί σε διαφορετικούς τρόπους ανατροφής των παιδιών τους. Οι μητέρες, δηλαδή, θα μπορούσαν να  ενσωματώσουν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της πατρικής  συμπεριφοράς και οι πατεράδες με τη σειρά τους, να υιοθετήσουν περισσότερα στοιχεία από τη μητρική. Αυτό θα μπορούσε να δείξει στα παιδιά, ότι δε χρειάζεται οι αντιδράσεις τους να βασίζονται στο φύλο τους, αλλά περισσότερο στο τι λειτουργεί καλύτερα σε κάθε κατάσταση.