Αρκετές φορές, ως γονείς, μπορεί να αναρωτιέστε, ποια είναι τα ισχυρά εργαλεία που βοηθούν τα παιδιά σας να ενστερνιστούν, τους «κανόνες» της αυτοπεποίθησης! Παρακάτω αναφέρουμε σύντομα, σημαντικούς παράγοντες που δύνανται τα παιδιά να αναπτύξουν, ώστε να τα υιοθετήσουν και στην ενήλικη ζωή.

Αρχικά, είναι σημαντικό να κατανοήσουν ότι καλόν είναι να συμπεριφέρονται στους άλλους, με τρόπο που θα ήθελαν τα ίδια να έχουν προς το πρόσωπό τους. Η ευγενική συμπεριφορά είναι ένα στοιχείο που εμπνέεται και κερδίζεται σταδιακά για να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των ατόμων. Ειδικότερα, όταν τους εμφυσήσουμε και την ειλικρίνεια στην εκφραστική τους συμπεριφορά, θα τους βγαίνει αυτόματα το χαμόγελο και η θετική διάθεση.

Παράλληλα, είναι ζωτικό να μάθουμε στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν την αρνητική τους ψυχολογία. Με άλλα λόγια τους δείχνουμε το δρόμο να αποκτήσουν ασχολίες και δραστηριότητες στις οποίες θα μεταδίδουν την ενέργεια τους. Επιπλέον, μαθαίνουν να συζητούν τα θέματα που τους απασχολούν στη βάση διαλόγου. Άλλωστε η συζήτηση βοηθάει στην αλληλεπίδραση μεταξύ γονέων και παιδιών. Εκτός από αυτό, η δυνατότητα διαλόγου, χτίζει σχέσεις ζωντανές και δημιουργεί ελευθερία λόγου στο παιδί, ειδικά όταν βρίσκεται σε περιβάλλον στοργικότητας και κατανόησης.

Κατ’ επέκταση, η εκμάθηση του ”δίκαιου” παιχνιδιού, δηλαδή το να μοιράζονται ένα παιχνίδι με άλλα παιδιά, στη βάση ευγενούς άμιλλας είναι εξίσου σημαντικό. Στο παιχνίδι πρέπει ακολουθούν τους κανόνες και να παίζουν έντιμα. Με αυτό τον τρόπο, αποδέχονται την ήττα, χαίρονται με τη νίκη, γνωρίζοντας πως και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές.

Τέλος, η καθοδήγηση των γονέων σχετικά με την πειθαρχία και την υπευθυνότητα είναι μια σημαντική παράμετρος. Όταν το παιδί αντιλαμβάνεται ότι από τα πιο απλά πράγματα, πρέπει να είναι συνεπές και επιμελές με ό,τι αναλαμβάνει (πχ το διάβασμα), αποκτάει σιγουριά για τον εαυτό του και αυτοπεποίθηση. Στην ουσία, πρέπει να γίνει κατανοητό στο παιδί ότι η προσπάθεια επιμέλειας στο σχολείο γίνεται για να είναι το ίδιο σωστό απέναντι στις υποχρεώσεις τους και όχι σε σχέση με το «μπράβο» από δασκάλους και γονείς.