Αρκετά συχνά, τα παιδιά, όταν ξεκινούν να πηγαίνουν σχολείο, αρχίζουν, μετά τις πρώτες μέρες, να εμφανίζουν μια έντονη άρνηση. Ως φυσιολογική συνέχεια, οι γονείς αναρωτιούνται τους λόγους στους οποίους μπορεί να βασίζεται αυτή η συμπεριφορά αλλά και το πώς θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια, η άρνηση για το σχολείο μπορεί να εμφανιστεί και σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας τα οποία ήδη φοιτούν στο σχολείο.

Τόσο σε περιπτώσεις μικρών ηλικιών όσο και στην εφηβεία, το παιδί μπορεί να εκδηλώσει την άρνηση του, προφασιζόμενο ότι δεν αισθάνεται καλά ή ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Σε κάποιες άλλες συνθήκες, γενικότερα μπορεί να εμφανίσει μειωμένη διάθεση για μελέτη.

Παράλληλα, το παιδί μπορεί να αναφέρει ότι οι συμμαθητές του ότι δεν το δέχονται στην παρέα τους. Επίσης, ίσως ακούσουμε να αναφέρει ότι ο δάσκαλος είναι πολύ αυστηρός, στοιχείο που δυνατόν να μη συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά να είναι απλά η εντύπωση του παιδιού.

Η συμπεριφορά των γονέων απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, είναι η κατανόησης. Με την υιοθέτηση σταθερής συμπεριφοράς και υπομονής απέναντί τους, μπορούν να συζητήσουν και να λύσουν τις ανησυχίες τους. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η στάση ενθάρρυνσης που μπορούν οι γονείς να επιδείξουν για να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή τους, κυρίως όσον αφορά την ένταξή τους σε ομάδες συνομηλίκων.

Γενικά, είναι ιδιαίτερα σημαντική η στάση των γονέων. Δεν πρέπει να φοβούνται την άρνηση του σχολείου καθώς το φαινόμενο αυτό είναι συνηθισμένο για την πλειονότητα των παιδιών. Επομένως, χρειάζεται πάντα κατανόηση χωρίς όμως υπερβολές. Όταν διαπιστώσουν ότι οι συμπεριφορές του παιδιού είναι υπερβολικές, μπορούν να τις συζητήσουν και να έρθουν πιο κοντά στο παιδί και τις ανάγκες του.