Η σχέση του αγοριού με τη μητέρα του, δημιουργεί μια επικοινωνία με ιδιαίτερη σημασία. Πρόκειται για μια σχέση, στην εξέλιξη της οποίας το αγόρι καθώς μεγαλώνει, επιλέγει συντρόφους, βάση του προτύπου που του δίνεται από τη μητέρα. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η εκάστοτε επικοινωνία, επηρεάζει τον ψυχισμό του και την ποιότητα των σχέσεων που θα αναπτύξει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ειδικότερα, ο ισχυρός δεσμός μεταξύ τους, ξεκινάει πολύ νωρίς, δηλαδή από τη στιγμή της γέννησης του αγοριού. Στην πορεία, η σχέση εξελίσσεται και αλλάζει στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής του. Από τη στιγμή που γεννιέται λοιπόν, δημιουργείται μεταξύ τους ένας συναισθηματικός δεσμός, καθώς αποδέχεται τη φροντίδα της. Παράλληλα, μέσα στα πρώτα χρόνια της συμβιωτικής σχέσης, το αγόρι βιώνει συναισθήματα αγάπης, αφοσίωσης, ασφάλειας και σταθερότητας, ενώ σταδιακά κατά την ενήλικη ζωή, αρχίζει να αποχαιρετά την ταύτιση και εξάρτησή του από εκείνη.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία, η παρουσία του πατέρα στη ζωή του γιου είναι εξίσου σημαντική, καθώς μετριάζει την αποκλειστική επίδραση της μητέρας πάνω του. Ο τρόπος που συμβάλλει σε αυτό, είναι η διαρκής συμμετοχή του στη διαπαιδαγώγηση και στο μεγάλωμά του. Εξάλλου, η αντρική του ταυτότητα διαμορφώνεται στο απόλυτο με την εικόνα του πατέρα ως ζωτική για τις επιλογές και την αυτοπεποίθησή του ως άντρας. Το γεγονός αυτό εκδηλώνεται με φυσικότητα όσο ο πατέρας συμμετέχει σε διάφορες δραστηριότητες μαζί του.
Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι και οι δυο γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο με τη συμπεριφορά τους στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους. Η αγάπη, η κατανόηση και η στοργή είναι σημεία κλειδιά για τη συναισθηματική τους ανάπτυξη και τις μετέπειτα επιλογές τους στην ενήλικη ζωή.